Het verhaal wat niet meer verteld hoeft te worden

Het verhaal vertellen

Deze blog, dit verhaal, heb ik geschreven in de zomer van 2014. Ik kwam toen tot de conclusie dat ik hersteld was van mijn burn-out maar dat mijn eigen gedachten en verhalen mij tegenhielden om verder te gaan. Hoe doe jij dat?

Over & over again

Ken je dat, dat je altijd hetzelfde verhaal over jezelf vertelt? Wat je hebt meegemaakt, wat je in het verleden hebt gedaan aan werk, studie en anderen belangrijke zaken? Op een gegeven moment zat ik erin vast. Het was vaak hetzelfde riedeltje. Zeer vermoeiend. Ik kwam hierachter toen ik midden in mijn burn-out zat en er daardoor veel met mensen over praatte. Op zich niet erg. Delen van mijn verhaal was ook onderdeel van de acceptatie van mijn situatie. Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik me verschuilde achter mijn verhaal, achter mijn burn-out. In plaats van dat ik zei dat ik ergens geen zin in had of liever iets anders wilde doen met mijn tijd, vertelde ik dat ik nog goed op mezelf moest passen ‘omdat ik herstellende was van een burn-out’.  Dit verhaal zorgde ervoor dat ik niet 100% leefde.

Loslaten & verder gaan

Er ging een wereld voor mij open toen ik ‘het verhaal van mijn verleden en burn-out’ kon loslaten en een ander verhaal ging vertellen. Het verhaal van mijn dromen en hoe ik mijn leven wil leven. Ik ging staan voor wat ik wilde en wat goed was voor mij. Daarmee heb ik wel eens mensen teleurgesteld maar tegelijkertijd ook goed voor mijzelf gezorgd.

Burn-out of niet, dat is iets wat voor iedereen geldt: Goed voor jezelf zorgen. Het komt op dat dat voor veel mensen verrekte lastig is. Patronen van zorgen voor of pleasen komen al snel om de hoek kijken. Alles (voor anderen) goed willen doen. Waarom doen we dat?

Gelijkwaardigheid

Wat voor mij toendertijd een eye-opener was, is dat iedereen zich in de basis geaccepteerd en geliefd wil voelen (of een variatie op dat thema). En mensen doen alles om die acceptatie en liefde te krijgen, ook al gaat dat ten koste van zichzelf. Door die wetenschap viel veel op zijn plek. Waar ik dat vroeger lastig vond, zag ik ‘ineens’ iedereen als gelijke, als mens.

Door het oude verhaal te vertellen, plaatste ik mezelf ‘onder’ de ander en creëerde ik zelf de ongelijkheid waar ik niet van hield. Grappig hè, hoe iets zichzelf in stand houdt zonder dat je het doorhebt.

En jij?

Hoe zit dat in jouw leven? Vertel je nog de verhalen van vroeger, hoe je vroeger was of over hoe je jezelf vroeger zag? Ik geloof in creatie en de kracht van gedachten. Als je daar eens in mee zou gaan, alleen in het concept, je hoeft het zelf niet te geloven. Kan je je dan voorstellen dat je jezelf vastzet in bepaalde situaties? En dat het beeld wat je van jezelf hebt blijft op die manier werkelijkheid blijft? En dat het verhaal wat je vertelt hierin bijdraagt?

Ik daag je uit om het een tijdje anders te doen. Om 30 dagen een nieuw verhaal te vertellen over jezelf. Een andere bril op te zetten en het verhaal te vertellen over hoe je wilt zijn (dus in je verhaal al bent) en waar je heen wilt. Neem je tijd om jouw verhaal op te schrijven en misschien is het nodig eerst je oude verhaal op te schrijven en daarna letterlijk weg te gooien. Het gaat niet meer over het verleden, het gaat over nu!

Nu ben ik trainer/coach & fotograaf. Ik ben gezond en vol energie. Ik doe de dingen die ik wil doen en waar ik blij van word. Ik deel mijn verhaal met jou en ben een inspiratiebron voor anderen hen verhaal ook te delen. Doe je mee?