Rouwen is in Nederland nog steeds een taboe, terwijl het overduidelijk een onderdeel is van het leven.
Ruim 3 jaar geleden overleed mijn vader. Hij was al een aantal jaren dement en hoewel ik hem natuurlijk zou missen, was zijn dood ook een opluchting. Hij was er er al een tijdje nier meer. De vrolijke kant die we eerst zagen had plaatsgemaakt voor angst en dat was heel verdrietig te zien. Ik had - en heb - er vrede mee dat hij zijn laatste reis afgelegd heeft. Vooral toen corona kwam, was ik erg blij dat hij dat niet meer mee hoefde te maken. Toch zat ik een tijdje daarna niet lekker in mijn vel. Dat moment bleek precies een jaar nadat mijn vader overleed. Ik rouwde opnieuw, en misschien wel meer dan toen hij net overleden was.
Het rouwproces kent vele gelijkenissen met een burn-out. Zoals eindeloze vermoeidheid, zowel fysiek als mentaal. Om te herstellen van je burn-out moet je afscheid kunnen en durven nemen van de jij die je was. Van de patronen die je ontwikkelde. En soms ook van mensen die bij dat leven hoorden.
Wil jij hulp en begeleiding bij stress of burn-out? Wil je je leven anders inrichten en je weer goed voelen? En heb je daar hulp bij nodig van een ervaringsdeskundige op het gebied van overspannenheid of een burn-out? Weet dan dat ik met een team van coaches voor je klaar sta. Een heel aantal ook gespecialiseerd in omgaan met rouw. Samen kijken we naar waar je staat, waar je tegenaan loopt en wat je daarbij nodig hebt om verder te kunnen.
Stuur me een berichtje via de link hieronder.
