Het is misschien gek om te zeggen,
maar ik zet me zelf op één. Alleen als ik goed in mijn vel zit kan ik er namelijk zijn voor anderen. Alleen dan kan ik de liefdevolle Kirsten zijn die ik in de kern ben.
Toch zie ik veel van mijn coachees met een lange prioriteitenlijst, zonder me-time. Alles draait om de familie, vrienden en het werk. Ze denken dat ze egoïstisch zijn als ze eerst hun eigen glas vullen maar niets is minder waar: het is een voorwaarde voor een gezond én gelukkig leven!
En tuurlijk, ook ik trap nog wel eens in die valkuil. En elke keer krijg ik dan ook weer het resultaat gepresenteerd bijvoorbeeld in de vorm van de griep die me een paar weken geleden stevig te pakken had.
Niet voor jezelf zorgen is dus gewoonweg ongezond en je krijgt de effecten daarvan hoe dan ook als een boomerang terug. In het ergste geval in de vorm van een burn-out. Daarom ben ik benieuwd: heb jij voldoende me-time? Of zet je anderen op één?
