Overprikkeld & Geïrriteerd
Vandaag zat ik weer in de trein naar Sittard. Op weg naar m’n laatste training in een traject voor een superleuke klant. Dit keer trainde ik een groep leidinggevenden en het was erg leuk om te merken hoe eager deze mensen zijn om écht te leren en een factor te zijn voor anderen. Daar was is dus níet overprikkeld en geïrriteerd door.
Op de heenweg was ik heerlijk neergestreken in een rustige coupé. Deze had ik daarop uitgezocht zodat ik in alle rust die kant op kon reizen. Na ruim 1,5 uur stapten er twee dames op leeftijd in, die keihard begonnen te praten. Over ditjes en datjes, over de rits en het zakje van de handige tas, over de buurvrouw, over de pijntjes en ellende… je kent het wel.
Na zo’n 10 minuten begon het me te irriteren. Ik zat er voor m’n rust en niet om ‘lastig gevallen’ te worden door het, in mijn ogen, oninteressante en keiharde gesprek van deze twee dames.
Ik merkte dat ik overprikkeld raakte, ik merkte dat ik geïrriteerd raakte en dat ik er letterlijk moe van werd..
En op dat moment kreeg ik een keuze. Doordat ik het zag, kon ik kiezen: Of blijven zitten of weggaan.
Ik koos voor het laatste, ook al moest ik ‘nog maar’ 15 minuten. Mijn hele lijf zei: wegwezen hier. Eenmaal op de andere plek kon ik weer tot rust komen en ontspannen. Kon ik het loslaten en me weer ‘met mezelf bemoeien’.
Zo fijn om een keuze te hebben!
Is dit herkenbaar voor jou? Blijf je normaliter zitten of loop je weg? Luister jij naar jouw lijf en informatie je jouw lijf jou geeft?
Liefs vanuit de stiltecoupé
PS: wil je dit ook leren? Stuur me een berichtje op contact@kirstennelis.nl en ik kijk graag met je mee in een vrijblijvende kennismaking!
PS2: wist je dat in de meeste gevallen mijn trajecten door de werkgever worden betaald?
