Wanneer sporten bij een burn-out wél een goed idee is

Hoi ! Ik ben nu 15 maanden burn-out. Ik heb 3 pogingen gedaan om weer te gaan trainen. En ja 2 keer ging het wel redelijk, toch werd ik weer te fanatiek en na 4 weken sport storte ik weer compleet in. Ik heb mijn hele leven fanatiek getraind. Thai boksen, fitness en crossfit. Ik haalde er niks uit tijdens mijn burn out ik eiste veelste veel. Nu ben ik 6 weken geleden begonnen met tai chi....1 keer per 2 weken. Nu ga ik 1 keer per week naar de sportschool beetje fIetsen, licht roeien, op de loop band. Soms beetje kracht training. Maar alles relaxed en luister continu naar mezelf. Dat is de truck met die hele burn out. Je hebt jaren lang vaak niet naar je zelf geluisterd. Ik heb mijzelf een stuk beter leren kennen en begrijpen. Ik ben nog niet beter, wel op de goeie weg. Ik kies in de eerste plaats voor mijzelf dan de rest. Ik ben moeder van 2 kinderen, 1 van 15 jaar en 1 van 4 jaar. Ik ben 34 jaar en was hoofdconductrice bij de grootste vervoerder van nederland voor 9 jaar. Ik redde het allemaal niet meer. Na ook nog eens een zwaar gevecht met mijn werkgever te hebben gehad tijdens het diepte punt van mijn burn out. Wist ik IK MOET VERANDEREN. Het roer gaat om. Ik kan nog veel vertellen maar dan blijf ik schrijven haha ! Ik ervaar mijn burn out als zeer heftig en confronterend, wel een noodzakelijkheid. Ik had het nodig om te veranderen. En veranderd ben ik !

Hi lieve Bernice, dank je voor jouw reactie. Zo ontzettend waardevol dat je dit deelt voor de mensen die de blog lezen. En gaaf dat je jouw burn out aangepakt hebt om te veranderen. En met name goed naar jezelf te leren luisteren en goed voor jezelf te leren zorgen. Super inspirerend! En waar wil je nu heen? Volg je je hart in het werk wat je doet? Mocht ik hierin iets voor je kunnen betekenen, je bent van harte welkom. Liefs Kirsten

Ook ik heb burnout klachten en bij mij is de grootste energievreter het voortdurend piekeren. Ik ben een Doener, zoals dat heet. Dat brengt mij vaak verder maar dat heeft mij ook nu de das om gedaan. In bed blijven liggen is niet mijn ding maar ik luister wel naar mijn lichaam. Ik doe smorgens voor het ontbijt ademhalings oefeningen en qigong om energie te krijgen en het piekeren te stoppen dat al start voor ik mijn ogen überhaupt al geopend heb. Een koude douche is nu ook een vaste activiteit geworden. Daarna neem ik de tijd om goed te ontbijten. En neem extra B. Vitamine en D3 ter ondersteuning bij mijn vermoeidheid. In de loop van de dag ga ik een fiets-/ of wandeltochtje maken. 1 x per week EMS training. Ik krijg van gedoseerde lichamelijke activiteiten wel energie. De energie is helaas nog van korte duur. Ik vermijd zoveel mogelijk drukte omdat dat bij mij veel energie vreet. Net als intensieve gesprekken. Proberen het wat luchtiger te nemen.

Hallo Kirsten. Uhh ja dit word een verhaal..hoop het kort te houden..ik heb mn hele leven gesport van klein tot jaar of 22 voetbal daarna fitness krachttraining en ben nu 48..vorig jaar eind oktober begon het snachts met zweten en hartkloppingen..uit normale bloedtesten kwam niks naar internisten geweest en vele onderzoeken naar hormoon makende tumoren etc kwam ook niks uit hij had nog nooit zulke mooie bloedwaardes gezien..testosteron was wat hoger maar dat kon mn slaapproblemen niet zijn ik slaap sinds december ook met medicatie en kom tussen 5 a 7 uur slaap ..na mn ontslag in de reguliere zorg ben ik accupunctuur gaan doen daar knapte ik van op..ook gesprek met psycholoog van 2 uur waaruit bleek dat ik toch teveel van mezelf gevraagd had en in het weekend veel teveel dronk heeft mij gwbracht wasr ik was op de schuine lijn naar burnout.ging ook weer werken 2 uur perdag. Alles ging beter het nachtzweten ging weg hartkloppingen de depressiviteit etc en tuurlijk had ik wel is een mindere dag of nacht maar niet meer in die mate....het ging nu zeker 3 weken goed werk 3 uur per dag..en ben weer wat gaan sporten ..wandelen 8km met behoorlijke pas..1.5 uur over gedaan...thuis wat opdrukken en buikspieren trainen..eet gezond drink max 2 rode wijntjes in het weekend...maar 5 dagen later begint het slechte slapen weer en weer nachtzweten...ik slaap geen 2 uur met medicatie...ik kan me voorstellen dat het misschien allemaal teveel is geweest ineen keer..maar hoezo komt de terugval zo veel dagen erna en nooit dezelfde avond of volgende dag ..ik vind het moeilijk om de vinger ergens op te leggen waar het nu van komt?met 1 zo.n nacht ga ik nog werken maar na 2 dagen meld ik me weer ziek het sporten laat ik maar weer want ik merkte wel hoe minder ik deed des te beter het gaat...maar voel me er niet goed bij omdat ik mn hele gesport heb...ik ben dus gauw te actief...maar is het normasl na zoveel dagen de terugval te hebben?

Voordat im eist dat ik een burnout had, wad ik al gedtopt met de jydo trainingen, omdat ik niet fït te krìjgen was.... Nu hegrijp ik dat de batterij oom echt helemaal leeg was en ik ook spiermassa verloor door "maar door te gaan" ik ben al niet de dikste; eet vers en meestal zelfgemaakt ipv kant en klare voeding, daar net ik echt op. Nu zit ik "thuis" met een flinke burn-out, kan niet slapen maar blijf wel paardrijden (even geen wedstrijden meer vanwege het vergeten van de route 🙄) en wandel veel met mn hond en vriendin-met-hond... Het laadt wel op!!

Ben in april 2x in week op de eerste harthulp terecht gekomen voor wat leek op een hartaanval, maar gelukkig bleek dit niet het geval te zijn, begin mei is er na onderzoek ook ernstige slaapapneu vastgesteld en sinds 3 maanden is er geconstateerd dat ik ook overspannen ben. Mijn energie is heel laag, vooral ook omdat ik niet slaap. Ik slaap op dit moment 1 a 2 uur, daarna wakker en alleen nog Haasse slaapjes. Dus mijn energie kan maar niet verbeteren en op dit moment heb ik hier genoeg van en raak nu zelfs zwaar geïrriteerd. Loop bij een psycholoog, maar voor mij gevoel gaat het niet snel genoeg. Dus sporten gaat helemaal niet afvallen ben ik ook al mee bezig sinds mei en maar 1 kilo kwijt tot zover. Begin er echt genoeg van te krijgen

Ik zie hierboven enorme verhalen, te lang soms om te gaan lezen, dus ik zal het ècht proberen kort te houden. Mijn werk is op zich leuk qua onderwerp - auto's - maar het soort werk niet; telefonisch marketing en helpdesk. Uiteindelijk bleek dat, en zeker de vijf jaar hiervoor (werk en privé), de aanleiding te zijn voor mijn Burn-out. Wat bij mij vrijwel de enige manier is om te ontspannen is wandelen in het bos en daar korte stukjes over schrijven met foto's erbij. Schrijven is mijn leven lang al de 'rode draad' en ik heb besloten me daarop te richten de rest van mijn leven ( ben nu 62). Wandelen werkt dus bij mij, maar dan wel het liefst in een rustige, inspirerende, omgeving!

Ik ben nu ruim twee maanden thuis. Met hulp ben ik bezig met mijn herstel. Dat zou ik natuurlijk wel even snel doen. Ik wilde steeds meer met als doel om snel weer aan het werk te gaan. Ik werd alleen maar rustiger wanneer ik buiten in de duinen ging wandelen. Wat ben ik mezelf tegen gekomen. 5 km werden er 7...10...15...en toen knapte ik. Nu ben ik bezig echt naar mijn lichaam te luisteren. Dat valt niet mee omdat ik dat nooit heb gedaan. De rust begint nu een beetje te komen. En inderdaad, wat voor de één werkt werkt niet voor de ander. Voor mij werkt buiten zijn "mindfull" wandelen. Voorzichtig ben ik begonnen met een rondje sjoggen. Langzamerhand zie ik een stijgende lijn. Met regelmaat wordt ik teruggevlogen door mijn lijf. Ik begin mezelf steeds meer te voelen. Het zal nog wel een tijdje duren voor ik weer op krachten ben. Lieve vrienden zeggen dat ik de tijd moet nemen. En wat ik ook veel hoor is dat ik lief voor mezelf.moet zijn.