Verschuilen achter hetzelfde verhaal
Ken je dat, dat je steeds maar hetzelfde verhaal vertelt over jezelf? Hetzelfde verhaal over je werk, je studie, over wat je hebt meegemaakt en wat je in het verleden hebt gedaan?
Ik deed dat. Best lang, moet ik eerlijk toegeven. Iedere keer weer vertelde ik hetzelfde verhaal. Het verhaal van mijn burn-out, van geen energie hebben. Op een bepaald moment bleef die plaat maar hangen in dezelfde groef.
Onbewust verschuilde ik me achter het verhaal, het was best comfortabel thuis.
Zo zei ik bijvoorbeeld niet dat ik geen energie had om ergens koffie te gaan drinken. Of vertelde ik mijzelf dat ik beter niet naar die theatervoorstelling kon gaan omdat ik anders te moe zou zijn. Wat ik deed, was leven vanuit angst.
Wat ik deed, was ervoor zorgen dat ik niet 100% mijn leven leefde.
Wat mijn ogen toen heeft geopend?
Ik zag mijzelf ineens van een afstandje en zag mijzelf steeds hetzelfde verhaal vertellen. Ik voelde mijzelf voelen wat die gedachte met mijn lichaam deed. Hoe mijn energie werd beïnvloed door die gedachte en door dat verhaal.
Dit kwam zo hard binnen dat ik op dat moment de beslissing kon maken niet meer in het verleden te leven en in het NU te stappen.
Hoe gaat dat in jouw leven?
Vertel jij nog altijd verhalen van vroeger? Over hoe je toen was of over hoe je jezelf toen zag? Of ben je meer in het nu?
